آزار می دهد زندگی ....

وقتی درد درونم را میدانم! اما ...

راهی جز صبر ندارم...

حس می کنم تمام نوشته هایم تکراری ِ تکراری اند !
بی چاره این کلمه ها هم خَسته شده اند
انقدر که از نبودنَ ــت حرف زده اند !

چنـב وقتیست   
  
هر چـہــ مـے گرבم   
  
هیچ פــرفے بهتر از سڪـوتــ پیـــבآآ نمے ڪنم ...   
  
نگاـهــم اما ...   
  
گاهــے פــرف مے زنـــב...   
  
گاهـــے فریاב مے ڪشــــב...   
  
و مـــטּ همیشـہ بـہ בنبال ڪـســے مــے گرבمـــ   
  
ڪـہــ بفهمــב یڪ نگاـہـ פֿـستــــہـ   
  
چـہــ مــے פֿـواـهـב بگویـــב ...

دیشب یه خواب بد دیدم، نیمه شب هراسون بیدار شدم و روی تختم نشستم...چند لحظه که گذشت تازه فهمیدم خواب بودم و کمی حالم بهتر شد...وقتی دوباره سعی کردم بخوابم مسبب پریشونی هامو واگذارش کردم به خدای عالم....

دوباره خوابیدم و این بار خوابی متفاوت دیدم...پدرم که سالها پیش فوت کرده تو خوابم زنده و سرحال بود و دیدم که مادرم آش نذری پخته و با پدرم رفتیم که آش ها رو پخش کنیم و حتی مادرم تو خواب بهم گفت: سهم شوهرمو کنار گذاشته(البته شوهری که دیگه نیست!)...توی خوابم (ع) رو دیدم  که حلقه ی ازدواج دستش کرده و تو خواب به خودم می گفتم: حتمن حلقه مربوط به همون دختره ست!...با کنجکاوی به دستش خیره شده بودم ولی حلقه همونی بود که من خریده بودم!...توی خوابم بهش گفتم: چرا اینجوری کردی آخه؟!!!! گفت: کاری نکردم!

خلاصه ش اینکه : تا صبح درگیر بودم با خوابای این مدلی...

خدایاااااااااا کی این پریشونی هامو ازم می گیری؟!..... دلم گرفته!